πάντα ο έρωτας

Παίρνω τη σκυτάλη από το music game story της roadartist για να φτιάξω τη δική μου ιστορία.

Ο χρόνος διέτρεξε το χειμώνα και το θάνατο
Προχώρησε στην άνοιξη, τον απρίλη, την ανάσταση
Βγήκα στο δρόμο, έφυγα, ως τους κόλπους σου έφτασα
Έριξα βότσαλα λευκά σε μια Μυρτώα θάλασσα
Απρόσκλητος ήρθε – μόνο έτσι ξέρει
Ήταν εκείνη η κυκλική ημέρα, που
Το ρούχο το μεταξωτό μες στο ποτάμι το 'ριξα
Τι κι αν αλλάζει το χρώμα των ματιών του
Καινούργιο αν εκφέρει απ’ τα χείλη μου όνομα
Ίδιος είναι, είναι εκείνος, πάντα ο έρωτας
Εύγονος, δημιουργός, ελευθερώνει φως
Άφησα το νερό να πάρει ό,τι ως τώρα φόρεσα
Να ταξιδέψει τα σκουλαρίκια με τον ποταμό
Κρυφά για ν' ακούν των ερώτων τα θαύματα
Σε είδα μέσα στην καρδιά μου
Να λάμπεις πλάι,
στο ουρανί αεράκι ενός νησιού που με ονειρεύεται
Και βούτηξα βαθιά να βαδίσω πλάι σου αθόρυβα
Και να ζυγίσω την
Ανάγκη να σε πάρω εγώ
Τη χρεία πεθυμιά χρωμάτισα
Και πείνασα και δίψασα και μάτωσα
Σου ζήτησα τον πόθο το σαρωτικό
Που 'χει τις ρίζες στο βυθό
και τα κλαδιά στον ουρανό
Τον ρώτησα
Γιατί είναι τα πάθη;
Για να ευλογείται η γη
Εξορία εδώ, νόστος εκεί
Στους αιθέρες τον ύψωσα καταμεσήμερο
Να κάψω τα φτερά του μες στη ντάλα του ήλιου
Να μείνω πάλι ωραία και μόνη, όπως πάντοτε ύστερα
Και για να πάρω το ταξίδι απ’ την αρχή
Μες στα σύννεφα βολτάρω σαν την όμορφη αστραπή
Κι ό,τι δώσω κι ό,τι πάρω γίνεται βροχή

Οι στίχοι από μελωποιημένα μέρη της ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη: Ζωγραφιές Ηράκλειες, Ανάγκη να σε πάρω εγώ, Ανοίγω το στόμα μου, Δεν ξέρω πια τη νύχτα, Ανάμεσα Σύρο και Τζια, Το τραγούδι της Μαρίας Νεφέλης.

Σας προσκαλώ όλους να φτιάξετε τη δική σας ιστορία, εντάσσοντας στο κείμενο στίχους από αγαπημένα σας τραγούδια.