σαν λουλούδι στην άνοιξη

Λέγεται ότι: «Ο Μπαχ μόλις είχε γυρίσει από ένα ταξίδι. Η γυναίκα και δύο από τα παιδιά του είχαν πεθάνει κατά την απουσία του. Στο ημερολόγιό του έγραψε: καλέ μου Θεέ, μόνο να μη χάσω τη χαρά μου.» Αυτό σκεφτόμουν το πρωί, ανάμεσα στ’ άλλα, τις δυο ολόκληρες ώρες που στριφογύριζα στο κρεβάτι μου. Ούτε να σηκωθώ είχα διάθεση ούτε να κοιμηθώ μπορούσα. Είχα ξαπλώσει αφού είχα ακούσει τα πουλιά να φέρνουν πάλι την ημέρα. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πολλές πολλές ώρες ύπνου. Με την κούραση όλης της εβδομάδας και μετά το ξενύχτι. Αλλά στη γειτονιά μου υψώνεται άλλη μια καινούργια οικοδομή. Και για τους οικοδόμους το Σάββατο είναι εργάσιμη.
1. Την πρωινή χαρά δεν μπορεί να μου χαλάσει τίποτα. Ούτε τα σφυροκοπήματα. Ούτε η κούραση που ακόμα με κατέχει. Ξυπνώ, λες, ερωτευμένη, κάθε πρωί. Δεν ήταν πάντα έτσι. Τα τελευταία χρόνια, όμως, δεν ξέρω πώς, η καρδιά μου έχει ανοίξει στη ζωή σαν λουλούδι στην άνοιξη.
2. Μου αρέσει να μένω μες στα σκεπάσματα και να παρακολουθώ τις σκέψεις να διατρέχουν το μυαλό μου. Κάποτε, κάποια επιμένει. Θέλει την προσοχή μου. Συνήθως έχει να μου επισημάνει ότι κάτι μέσα μου δεν αναπνέει σωστά. Του δίνω χώρο.
3. Αγαπώ πολύ τους ανθρώπους. Μερικές φορές, ξαφνιάζομαι κι η ίδια απ’ αυτό. Μερικοί νομίζουν ότι γίνονται εχθροί μου, επειδή διαφωνούν μαζί μου ή δίνουν μια μάχη στην οποία παίζω τον αντίπαλο ρόλο. Είναι στιγμές που εκείνους αγαπώ περισσότερο.
4. Ανοίγω το ραδιόφωνο, πλάι στο κρεβάτι μου, πάντα στη συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος. Το χαμηλώνω. Ήταν δυνατά για ό,τι θέλω τώρα από τη μουσική. Πάντα η κλασική μουσική πρώτη θέση στην καρδιά μου. Η άρπα. Λατρεύω την άρπα.
5. Αποφασίζω να σηκωθώ, επιτέλους. Έχω ήδη σηκωθεί μια στιγμή κι έχω ανάψει θερμοσίφωνα. Μπάνιο, πρωινό, blogging. Είναι πάνω από χρόνο που συμμετέχω στο ηλεκτρονικό μέρος της ζωής. Το βρίσκω συναρπαστικό. Τόσοι άνθρωποι ξαφνικά μου είναι γνώριμοι.
6. Η μέρα είναι πολύ τρυφερή, ελαφρά συννεφιασμένη. Δε θα μείνω σπίτι. Ντύνομαι τα μαλακά και άνετα βαμβακερά και ποδένομαι τα running. Κατηφορίζω όλο το δρόμο ως το κέντρο της πόλης. Τη λατρεύω αυτή την πόλη. Έχει χίλιες πληγές. Και χίλια δύο θαύματα.
7. Γυρίζω σπίτι, όταν η γειτονιά έχει πια ησυχάσει. Ρίχνω επάνω μου σαπούνι και χλιαρό νερό, να χαλαρώσουν τα μέλη μου απ’ την ανηφοριά. Μπαίνω μες στην κουβέρτα για τον μεσημεριάτικο ύπνο μου. “Ελληνική συνήθεια” μου είχε πει κάποιος αγαπημένος, μάλλον με αποδοκιμασία. Επέστρεψε στην πατρίδα του μ’ αυτή την ελληνική, απολαυστική, ξεκουραστική συνήθεια πολυτελείας.
8. Δεν έχω καλύτερο τρόπο να βρω τις επτά (7) μεγάλες αλήθειες μου, όπως με προσκαλεί να κάνω η καλή μου e-φίλη roadartist, παρά περιγράφοντας μικρά, καθημερινά πράγματα.

Ας πάρει όποιος θέλει τη σκυτάλη κι ας παίξει με τον εαυτό του, εκθέτοντας ό,τι νιώθει ότι είναι θεμελιωμένο μέσα του.