Στέκομαι εκεί απ’ όπου πέταξες
Κρατώ τη μαργαρίτα
που με καλημέρισε
ανθισμένη
απ’ το φυτό που φροντίζω
φυλακισμένο
σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι
Της μιλούσα όλο το δρόμο
Γιατί την έκοψα από το βλαστό της
Πού θα την αφήσω
Εκεί που ήσουν
Είσαι εδώ, μου λέει
Είσαι εδώ
Τρίτη νύχτα
που φλέγεται το πνεύμα σου
μέσα στην πόλη
Την παρακαλώ να σε βοηθήσει
να ελευθερώσεις την ψυχή σου
Την ικετεύω να σε βοηθήσει
να ελευθερώσεις τη βούλησή σου
Τώρα που ο πηλός που ήσουν
θα διαλυθεί στο χώμα
Γίνου το φως που είσαι
Στη μνήμη του έφηβου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που, το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου, του αφαιρέθηκε η ζωή που του είχε δωρηθεί.
Aς χτίσουμε τον κόσμο πιο όμορφο, πιο φωτεινό - μακριά από μας ο μάταιος χαλασμός.
Πανεμορφες οι λεξεις σου
ReplyDeleteοπως πανεμορφη ειναι και η καθε ψυχή που ανηκει κυρίως σε ενα παιδί..
Οι λέξεις μου δεν το χωράνε ό,τι συμβαίνει, Μαρία.
ReplyDeleteΚι όμως τέτοιες λέξεις (σκέψεις) που κάνουν τις πιο βαθειά ριζωμένες χορδές της ψυχής μας να πάλλονται, θέλω να πιστεύω ότι βοηθάνε τις ψυχές, τις απαλλαγμένες από το σώμα, να γίνουν φως.
ReplyDeleteΝαι, Margo, τις βοηθούν. Μπορεί να μην το ξέρουμε στο συνειδητό επίπεδο. Όμως, στο μυχό του είναι μας, το γνωρίζουμε καλά. Η επικοινωνία με μια ψυχή, που έχει αφήσει το σώμα της πίσω, οφείλει να την προτρέπει να προχωρήσει επάνω και εμπρός. Ας έχουμε μια καλύτερη μέρα σήμερα. Ας μετασχηματίσουμε αυτή την ενέργεια. Ας την οδηγήσουμε σε καλά αποτελέσματα για ό,τι ο Αλέξης άφησε πίσω του. Για τα παιδιά που μάχονται για να δικαιούνται να χαμογελούν και να βλέπουν μακριά.
ReplyDeleteΚαλημέρα
ReplyDeleteκαι καλώς σε βρήκα.
Ελπίζω όλα να τελειώσουν γαιτί φοβάμαι μην έχουμε πάλι τίποτα άλλο...
Η λέξη ωραίο, ακούγεται σαν ειρωνία αυτές τις μέρες..
:(:(:(:(
ReplyDelete...πόνος...
να σου πω κάτι? Μακάρι αυτό το παιδάκι, εκεί ψηλά που βρίσκεται, να βλέπει πόσο κοντά του είναι όλος ο κόσμος. Μακάρι η οικογένεια του να ξέρει ότι ο κόσμος είναι μαζί της και ενάντια στους δολοφόνους του. Το αίμα του θα πέσει πάνω τους, αργά ή γρήγορα. Γιατί το αίμα γεννάει αίμα νομοτελειακά. Ν' αναπαυθεί η ψυχή του και να βρει την ειρήνη που αυτός ο σκατόκοσμος δε δίνει σε κανένα
ReplyDeleteΜέσα στη πόλη που φλέγεται
ReplyDeleteκαίγονται μαζί ελπίδες και όνειρα
των παιδιών.
Μακάρι ο άδικος θάνατος να φέρει το φως.
Μακάρι η μαργαρίτα να φέρει την άνοιξη.
Καλημέρα, Σοφία. Άλλη μέρα πια. Στο ωραίο ας στρέφουμε πάντα τα μάτια μας – και στην πιο δύσκολη ώρα – αν θέλουμε η άλλη μέρα να είναι μια νέα μέρα, να βλέπουμε να θεραπεύονται οι ασθένειες της κοινωνίας.
ReplyDeleteΠόνος, roadartist. Οργή. Αλλά δε θα εκτονώσω την οργή μου. Θα την μεταλλάξω σε εγρήγορση.
ReplyDeleteΤο αίμα του άλλου, ροδοψαράκι, δεν είναι φάρμακο είναι φαρμάκι. Κάποτε ο άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιήσει τη βούλησή του για να δώσει τέλος σε αυτή την αλυσίδα βαρβαρότητας. Κανείς απ’ όλους αυτούς δεν είναι οι άλλοι. Όλοι εμείς είμαστε.
ReplyDeleteΑς καιγόταν η πόλη μου από τα φλεγόμενα πνεύματα. Μα καίγεται από τα παγωμένα χέρια. Ας γκρεμιζόταν το παλιό για να στηθεί το καινούργιο. Ας μη στήναμε πάλι τους ίδιους βωμούς πάνω σε αυτά τα ερείπια.
ReplyDeleteΠρος σε εύχομαι ευεξία
ReplyDeleteπροσεύχομαι ευδοκία
ReplyDelete