μ’ έφτασε η φωνή σου – όχι τα λόγια, λόγια δεν άκουσα, όχι – η φωνή σου: τα χρώματα, οι δονήσεις, οι κυματισμοί της γλίστρησαν τα μαλλιά μου, κύλησαν τη ράχη μου, άνοιξαν χώρο πλάι μου να χωρέσει η καρέκλα να καθίσεις κοντά μου - το κορμί σου ανάδυε το πικρό άρωμα της επιθυμίας που δε θέλει να χορτάσει - η ζεστή σου φωνή διέστειλε τον κύκλο γύρω απ’ το τραπέζι, διέστειλε το βράδυ, τη νύχτα, τις μικρές ώρες, σαν για ν’ αργήσει το πρωί, να προλάβει το χάδι, να ξαφνιάσει το ρίγος –και πώς να δεχτώ τον έρωτα που φέρνεις δώρο
Ανοιχτά όλα
ReplyDeleteτα δώρα του έρωτα έρχονται...
Καλησπέρα Γιούλη.
Ισως είναι το καλύτερο δώρο στη ζωή μας,φτάνει
ReplyDeleteνα έρθει την κατάλληλη στιγμή από το σωστό άνθρωπο. Καλησπέρα Γιούλη.
Ο έρωτας
ReplyDeleteμέσα από τις λέξεις της καρδιάς
μέσα από τις ανάσες της ψυχής
μέσα από το άγγιγμα των χεριών
μέσα από το σμίξιμο κορμιών
ένα ποτάμι ορμητικό αισθησεων
ένα ηφαίστειο συναισθημάτων
που σε παρασέρνουν
με βίαιη αγριότητα
στη γαλήνη της αγάπης.
Ο έρωτας
Ανοιχτά τα φτερά του έρωτα ρίχνουν τη δροσερή σκιά τους κι αναγνωρίζει την άπνοια η τακτοποιημένη ζωή, η κλειδωμένη πίσω από το γνώριμο και το μόνιμο. Και, Σοφία, όσο το ευχόμαστε άλλο τόσο το φοβόμαστε μην την ξεκλειδώσουν.
ReplyDeleteΑλλά συνήθως, Ρένα, άλλο είναι το κατάλληλο και το σωστό για μας κι άλλο για τον έρωτα. Και μάταια προσπαθούμε να του επιβάλουμε τα δικά μας κριτήρια. Είναι αρχαίος εκείνος κι έχει ρίζες βαθιές που διαρρηγνύουν τα κέντρα μας.
ReplyDeleteΣ’ εκείνη τη γαλήνη, Ανδρέα, ο έρωτας επιστρέφει να σε καλέσει ν’ ανοιχτείς πάλι μεσοπέλαγα. Και καθόλου δεν υπόσχεται την εύνοια του Αίολου ή της Αφροδίτης.
ReplyDeleteΠολύ όμορφο Γιούλη, ονειρικό, αισθαντικό. Καλησπέρα :)
ReplyDeleteΣ' ευχαριστώ πολύ, Ηδύλη. Χαίρομαι.
ReplyDelete