ανοίγω τη θάλασσα

Ημερολόγιο καταστρώματος
Ο καιρός δυτικός
Ισχυροί άνεμοι
Ανοίγω τη θάλασσα
Ρωγμή ανοίγω στη θάλασσα
Διαρρηγνύω τη θάλασσα
Διασχίζω τα νερά
Τα νερά με κρύβουν
Με προστατεύουν
Με ξεπλένουν
Απ’ τη σκόνη
Που τίναξε πάνω μου
το μάταιο
Υποφέρουν οι πληγές
την αλμύρα
Η αλμύρα της μάνας
Ο ιδρώτας της
Η όσφρηση
Βαθιά εισπνοή
Μεγάλη βουτιά
Βουτάει το χέρι μου
Το αστέρι μες από την άμμο
Το αστέρι πάνω στον αφρό
Το αστέρι ψηλά στους ήλιους
Βγάζω καθαρό το σώμα μου
Το απλώνω στους επτά ανέμους
Πάει η καταιγίδα, πέρασε
Τα σύννεφα τρέχουν
Τρέχουν τα σύννεφα
Ειρηνικός ο βορράς
Απορροφά
Ό,τι του στέλνει
με μανία ο ορίζοντας
Ζωγραφίζει τον ουρανό του
Η δυτική του άκρη πέφτει
Πίσω απ’ το λόφο όπου
το πατρικό μου καράβι γέρνει
Ανατολικά
Το ρίχνει μέσα στα νερά
Κολυμπάω να το φτάσω
Το ουράνιο τόξο
Τη ζώνη της ίριδας
Θα φορέσω στη μέση μου το βράδυ
Πάνω απ’ το γαλάζιο φόρεμα
‘Είσαι τόσο όμορφη!’
Θα πουν τα μάτια σου
Επειδή μ’ αγαπάνε
Ημερολόγιο καταστρώματος
Ο καιρός αίθριος
Έρωτας ο άνεμος