Μια υπόσχεση
Από μακριά
Σιγοσφυρίζει
Σιγοτραγουδά
Σα να σέρνεται
Σα να κυλά
Από πολύ μακριά
Από πολύ βαθιά
Ξέρει τ’ όνομά μου
Είναι η αγκαλιά
Το άλας του κόσμου
Το αλάτι της γης
Η αλμύρα του κορμιού
που είμαστε
Πού είμαστε
Μέσα σε τόσο γαλάζιο
Ωχροί στους βυθούς
Κόκκοι άμμου
Λευκοί στους αφρούς
Δροσοστάλες
Διάφανοι στου ανέμου
Πνοές
Τους δρόμους
Πανέμορφο το ποίημα και ταιριάζει απόλυτα με την αποψινή μου διάθεση! Άργησα να το διαβάσω γιατί είχα κάτσει στον καναπέ κοιτάζοντας το κενό και σκεφτόμουν... πολλά! Να'σαι καλά Αίγλη μου!
ReplyDeleteanodien
Άσε τις σκέψεις να φεύγουν όπως έρχονται. Τις απαντήσεις τις κρύβει η καρδιά και τις φανερώνει η ζωή. Σήκωσε το πρόσωπό σου να το λούσει ο ήλιος.
ReplyDeleteΠολυ ωραιο πραγματικα..
ReplyDeleteΗ θαλασσα ειναι μαγικη..Καλησπερα ελπιζω να περνας ομορφα :)
Και ο Σεπτέμβρης αναδεικνύει όλη αυτή τη μαγεία. Καλημέρα, roadartist. Η επιστροφή είναι αναπόφευκτη, αλλά το καλοκαίρι θα συνεχίσει να μας δίνει απολαύσεις.
ReplyDelete