Saturday

My lady can sleep, by Leonard Cohen


Η καλή μου κοιμάται
Πάνω σ’ ένα μαντήλι
Ή, το φθινόπωρο
Σ’ ένα πεσμένο φύλλο

Βλέπω τους κυνηγούς
Γονυπετείς εμπρός της
Τους αποφεύγει
Ως και στον ύπνο της

Μόνο δώρο να προσφέρουν
Η έμμονη θλίψη τους
Ψάχνω τις τσέπες μου
Για μαντήλι ή φύλλο

4 comments:

  1. Τον λατρεύω.Όπως λατρεύει κανείς την θάλασσα, έπειτα απο πολύωρη έκθεση στο λιοπύρι.

    ReplyDelete
  2. Είναι η τρυφερότητά του, που ξεδιψάει το κορμί των συναισθημάτων μας, το τραχύ από την τύρβη της συνάφειας.

    ReplyDelete
  3. όμορφο και ό,τι ήθελα να διαβάσω τέτοια ώρα, στο όμορφο φθινόπωρο που έχουμε εδώ. μ'αρέσει τελικά ο καιρός εδώ, δεν υπακούει σε εποχές, είναι σαν τη διάθεση.
    υγ. έχω πολύ καιρό να γράψω ποίημα στο μπλογκ μου, ίσως είναι πάλι ο καιρός. σε χαιρετώ γλυκά.

    ReplyDelete
  4. Ζηλεύω τους καιρούς εκεί. Έχω επιθυμήσει μια γλυκιά βροχή. Βλέπω ήδη φύλλα να πέφτουν κι εδώ. Σκοντάφτουν στο στεγνό χώμα. Ενώ θέλουν μόνο να βουλιάξουν και να διαλυθούν μέσα του.

    ReplyDelete