Αίγλη: Ξημερώθηκα πάλι, γράφω και διαβάζω, διαβάζω και γράφω, το παραμικρό δίνει αφορμή να ξεχειλίζουν οι σκέψεις, οι σκέψεις και οι λέξεις. Τέλος, τα κλείνω όλα, πάω να take a before dawn nap, πριν αρχίσουν να τραγουδούν τα ξυπνητήρια.
Αντιφωνητής: Νύχτες που φεύγουν γρήγορα. Να 'ξερες πόσες έχω ξημερώσει ανηλεώς κι εγώ. Δεν είναι ό,τι πιο όμορφο, όμως; Δεν είναι η καλλίτερη παρέα του κόσμου; Ο μεγαλύτερος έρωτας, ίσως;
Αίγλη: Η συνουσία του άυλου σώματος μας, λέω, θα συντελείται μέσω της τέχνης – δεν εξηγείται αλλιώς. Ο λόγος που μπαίνει μες στο είναι μας κι ο λόγος που βγαίνει απ’ τα σπλάχνα μας δονούν το αόρατο κορμί μας, όπως η σαρκική επαφή δονεί – έως τελείωσης – το μέρος μας από πυκνότερη ύλη.
No comments:
Post a Comment