Tuesday

μικρό φθινόπωρο

στάλες πάνω στα γυμνά μπράτσα, τους γυμνούς ώμους
στάλες στο έδαφος το στρωμένο την άσφαλτο
στάλες, βάρυνε, δακρύζει ο ουρανός
μες στο μεσημέρι του καλοκαιριού
ανακουφίζει τη δίψα της γης του
κυλάει η βροχή μαζί με τον ιδρώτα στο στήθος σου
Posted by at
Labels:

8 comments:

  1. roadartistSeptember 1, 2009 at 11:06 PM

    Καλησπέρα Αίγλη μου και καλό φθινόπωρο να έχουμε..

    ReplyDelete
  2. Ανδρέας ΚαρακόκκινοςSeptember 1, 2009 at 11:08 PM

    Οι πρώτες σταγόνες βροχής
    αγγίζουν με τη μελωδία τους
    την αποχώρηση του καλοκαιριού.

    ReplyDelete
  3. Eulie AeglieSeptember 2, 2009 at 7:55 AM

    Καλημέρα, roadartist. Δροσερό, αναζωογονητικό και δημιουργικό φθινόπωρο.

    ReplyDelete
  4. Eulie AeglieSeptember 2, 2009 at 7:56 AM

    Στ’ αλήθεια, Ανδρέα, δεν είναι ένα τραγούδι το φθινόπωρο; Ένα τρυφερό, μες στη μελαγχολία του, adagio.

    ReplyDelete
  5. MargoSeptember 2, 2009 at 5:40 PM

    Όμορφο φθινόπωρο δημιουργικό και ξεδιψασμένο εύχομαι..
    Καλώς όρισες Αίγλη..

    ReplyDelete
  6. Eulie AeglieSeptember 2, 2009 at 5:44 PM

    Καλώς σας βρίσκω. Και διψάω πολύ. Ας ανοίξουμε τις πηγές.

    ReplyDelete
  7. Ανδρέας ΚαρακόκκινοςSeptember 3, 2009 at 4:24 PM

    Ένα τρυφερό, μελαγχολικό adagio που κουβαλάει μέσα του τη μοναξιά του καλοκαιριού.

    ReplyDelete
  8. Eulie AeglieSeptember 3, 2009 at 5:26 PM

    η μοναξιά του καλοκαιριού μέγα γέννημα κυοφορεί

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)