Friday

με γυμνό οφθαλμό

Ο κυνηγός μεσουρανεί την ώρα που επιστρέφεις. Βλέπω τη ζώνη του με γυμνό οφθαλμό. Να ‘ρθεις και να πετάξεις τη ζώνη σου στο πάτωμα περιμένω. Ο γείτονας Σείριος κοιτάζει και βλέπει: πώς μας τυλίγει ο έρωτας, πάλι απόψε. Η άνοιξη ακόμα ψυχραίνει. Αύριο, επίσημα, ίση η μέρα με τη νύχτα. Εδώ, στο ένα σώμα, αντιστοιχεί το άγγιγμα στο τρεμούλιασμα. Σε σκεφτόμουν όλη μέρα και τρεμούλιαζα μέσα μου. Αναρωτιόμουν: με προδίδει το σώμα μου; Κοιτάζω τα πόδια σου - τόσο νωχελικά! - όπως μόνο εσύ ξέρεις να τα κινείς. Θα διαλυθώ, νομίζω. Ικετεύω τον αέρα ανάμεσά μας να στραφείς σε μένα.

4 comments:

  1. Ικετεύω τον αέρα ανάμεσά μας να στραφείς σε μένα.


    Αυτές οι λέξεις σου
    στολίζουν τα μάτια μας Αίγλη..

    ReplyDelete
  2. Καλημέρα, Μαρία. Η φλόγα της καρδιάς φωτίζει τα πράγματα, στολίζει τα μάτια.

    ReplyDelete
  3. παντα με γοητευαν οι ιστοριες για τον Τελαμωνα του Οριωνα
    ακομη μια μπηκε στην συλλογη μου..
    ευχαριστω Αιγλη.

    ReplyDelete
  4. Είναι από τους λίγους αστερισμούς που μπορούμε να δούμε σχεδόν ολόκληρους από ‘δω - όπου τα φώτα της πόλης μας κρύβουν από το φως του σύμπαντος - και να διακρίνουμε εύκολα, ακριβώς από αυτή την έναστρη ευθεία που σχηματίζει στη μέση του.

    ReplyDelete