Monday

φυσά εκεί πάνω

Περασμένο μεσημέρι. Η αρχαία πέτρα είχε ζεσταθεί. Φορώ λευκά βαμβακερά αθλητικά, σκούρα γυαλιά, μια στρώση κρέμα αντηλιακή στο πρόσωπο. Απλώνομαι πάνω της, ατενίζω ουρανό. Διάφανα γαλανός. Σκηνή όπου τα σύννεφα έχουν στήσει τον απογευματινό χορό τους. Λευκά, ρόδινα, αφράτα σμίγουν αργά, νωχελικά, στροβιλίζονται κι αποχωρίζονται. Και πάλι μαζί και τώρα στροφή και στον κύκλο ξανά και βήμα μπροστά. ‘Άλλος αέρας φυσά εκεί πάνω’ σκέφτομαι. ‘Δηλαδή, φυσά εκεί πάνω’ σκέφτομαι. Εδώ, που βρίσκομαι, η ακινησία είναι τέλεια. Μόνο την ανάσα μου νιώθω: πώς σηκώνει κι αφήνει πάλι την κοιλιά μου να πέσει. Το γαλάζιο, λες, με περικλείει και τίποτα δε με φτάνει από γύρω. Ή, μ’ έχει ανεβάσει κάπου ψηλότερα απ’ όπου ξάπλωσα το κορμί μου – γιατί ούτε τη σκληρή πέτρα νιώθω στη ράχη μου – κάπου χαμηλότερα απ’ όπου φτάνουν τα μάτια μου. Αυτό ήταν. Τελείωσε. Για λιγότερο από μια στιγμή. Αφού, μόλις ανακαλέσω, είμαι πάλι με τη ράχη στη γη. Και είναι όλα εδώ. Επιμένω να κοιτάζω τον μπλε ουρανό, αλλά ακούω τα πουλιά τώρα. Αισθάνομαι στα μάγουλά μου την αύρα που κατεβαίνει από το λόφο. Ανεπαίσθητη, έρχεται η μυρωδιά του πεύκου μαζί της. Ήσυχα, φτάνεις κι εσύ. Το αριστερό σου χέρι στη γάμπα μου, στο δεξί ένα ποτήρι κρασί.

4 comments:

  1. Σε υπέροχο σκηνικό μας μετέφερες.. Πάντα γαλάζιο να μπορείς να κοιτάς και να γαληνεύεις..

    ReplyDelete
  2. Πανέμορφες εικόνες..
    Και ελπίζω το κρασί να χει χρώμα κόκκινο για ακομη μεγαλύτερη ομορφια..

    Καλημερα και καλό μήνα να εχεις

    ReplyDelete
  3. Ποια είναι, άραγε, η μαγεία στο γαλάζιο και κρατά το βλέμμα μας μαγνητισμένο; Καλημέρα, roadartist.

    ReplyDelete
  4. Πράγματι, ήταν κόκκινο. Καλημέρα, Μαρία. Καλό μήνα. Ανοιξιάτικο απ’ τις πρώτες κιόλας μέρες.

    ReplyDelete