Friday

μπάτης

σηκώνεται ένας μπάτης απ’ τ’ ανατολικά νερά, στέλνει την αύρα του κι αναστατώνει τον αέρα ως ψηλά στους δυτικούς λόφους - μόλις που ο ήλιος έχει γείρει πίσω από την κορυφογραμμή, ενώ για ώρα αρκετή ακόμη καθρεφτίζεται στη λευκή πόλη που απλώνεται μπρος στα μάτια, μπρος στα πόδια μας - δροσίζει το καυτό απόγευμα, δειλά όλα νωχελικά κινούνται, παράθυρα ανοίγουν, βγαίνει κόσμος στις αυλές, τα μπαλκόνια, μ’ έναν καφέ, ένα χυμό, ένα δροσιστικό κάτι καθένας στο χέρι του, ξεδιπλώνει ένα πάνινο κάθισμα, με μια φέτα καρπούζι τα παιδιά, ο χυμός του διατρέχει το λαιμό, λερώνει το ρούχο, τρέχουν τους δρόμους,

6 comments:

  1. Και παλι σε πρώτο πλανο το καλοκαίρι..
    Ειναι η εποχή σου άραγε..;
    ποιος ξερει..
    Αυτο που ξερω ειναι πως οι λεξεις σου ειναι παντα μοναδικες
    Να σαι καλα

    ReplyDelete
  2. Σ’ ευχαριστώ, Μαρία. Αγαπώ όλες τις εποχές. Αλλά πιο πολύ αγαπώ την προοπτική.

    ReplyDelete
  3. Μα είναι ότι χρειαζόμαστε για να γυρίσουμε την πλάτη στον Χειμώνα που επιμένει μετρώντας τις τελευταίες του μέρες!
    Καλά κούλουμα, καλά να περάσεις!

    ReplyDelete
  4. Η καλύτερη εποχή είναι η αναμονή της ερχόμενης εποχής. Την ονειρευόμαστε με τα υλικά που η μνήμη έχει κρατήσει από την προηγούμενη φορά που τη συναντήσαμε, βαδίζοντας κυκλικά τον ατέρμονα χρόνο. Να περάσεις κι εσύ καταπληκτικά, Margo.

    ReplyDelete
  5. καλο μηνα και ευχομαι η ανοιξη να περασει συντομα για να βρεθεις στι καλοκαιρακι που μαλλον σου αρεσει ιδιαιτερα.

    ReplyDelete
  6. Καλό μήνα, Δημήτρη. Μου αρέσουν όλες οι εποχές. Αλλά, δεν είναι η πιο ωραία εποχή η προσμονή της κάθε εποχής;

    ReplyDelete