ξύπνημα

ξυπνά αργά, νωχελικά η άνοιξη, ανακλαδίζεται κι αναδεύει απαλά τον αέρα - ζεστό απ’ την ανάσα της, αρωματισμένο απ’ το κορμί της - εξαπλώνει αλμυρά, κυκλικά τα κύματα γύρω της - σαν μας φτάσουν θα τρέξει ένα ρίγος - τυλίγει τροχιές τα χρώματα του πρωινού ή του μεσημεριού - εκείνη την τρυφερή ώρα που ξυπνάς: αργά το πρωί, νωρίς το μεσημέρι, όταν όλοι έχουν φύγει και μόνη στο σπίτι κρατάς την ανάσα σου ν’ ακούσεις τη δροσερή του ησυχία - του απογεύματος, που μακραίνει λίγο ακόμα κάθε μέρα, ξετυλίγει τις διάφανες σκιές, ξεδιπλώνει σε ανθό το μπουμπούκι, εκτοξεύει τον πόθο,