κρεμασμένο πάνω από τη θάλασσα
δονείται τρυφερά στον απαλό κυματισμό
Φέρνεις ένα ποτήρι κρασί και για μένα
Σωπαίνεις πλάι μου
Ο ήλιος παίζει με μια αραιή συννεφιά
κι απλώνει ροδόχλωμο το φως στα νερά
Ο νους μου ξαστερώνει σιγά σιγά
από τη χτεσινή θύελλα
Στέκεις πλάι μου
Πέρα μακριά τα δυο γαλάζια
ατενίζω, να σμίγουν στον ορίζοντα
Ανεβάζεις στα μάτια μου πάλι τη χαρά
Ψηλά φτάνει το βλέμμα μου σήμερα
Είσαι πλάι μου
Η φωτογραφία ειναι εξαιρετική και μου θυμισε παλαιότερες εποχές
ReplyDeleteΤα λογια σου ταιριαξαν απόλυτα
Καλημερα και καλη σου βδομαδα
Δεν είναι εξαιρετικός πίνακας; Τον βρήκα δίνοντας στο google τον τίτλο του, που σκεφτόμουν να είναι ο τίτλος του ποιήματος. Ξαφνιάστηκα πάρα πολύ ευχάριστα. Δίνει όλα τα χρώματα και την ένταση της Κυριακής. Να έχεις κι εσύ μια υπέροχη εβδομάδα, Μαρία.
ReplyDeleteΠάντα με την μεριά της χαράς, πάντα με την μεριά της αγάπης!Είσαι ένα φως που διαρκώς ακτινοβολεί.Σου εύχομαι να μην πάψεις ποτέ.Φιλιά πολλά
ReplyDeleteΚι εσύ πάντα με την καλή σου κουβέντα, καλή μου carpe diem. Δεν ήταν πάντα έτσι. Και δε γίνεται χωρίς κόπο. Πολλά πράγματα στη ζωή δεν είναι της επιλογής μας. Ο τρόπος που ερμηνεύουμε και εισπράττουμε τη ζωή, όμως, μπορεί να ορίζεται από τη βούλησή μας. Και είναι η χαρά που βοηθάει το φως να εισχωρεί στις κρυμμένες αιτίες.
ReplyDeleteΑν και λίγο καθυστερημένα, Χρόνια Πολλά!
ReplyDeleteΩραίες εικόνες, όμορφο ποίημα.
Σ' ευχαριστώ, abilify. Ποτέ δεν είναι αργά για ευχές. Σου εύχομαι να έχεις μια χρονιά πολύ πολύ καλύτερη απ' όσο έχεις φανταστεί.
ReplyDelete