 |
| "coloured dreams" phot@rt by Aeglie |
Έπεσε πάνω τους η νύχτα
Δεν ησυχάζω
Εκείνοι αποσύρονται
Εγώ αγρυπνώ
Υψώνομαι απ’ το χώμα
Ο άγγελός μου
Προσφέρει τα φτερά του
Μ’ αυτά πετώ
Στη νύχτα τ’ ουρανού
Κάθε νύχτα
Η ίδια πτήση
Εκείνοι κοιμούνται
Εγώ αγρυπνώ
Ο άγγελός μου έρχεται
Αφήνει τα φτερά του
Στη νύχτα της γης
Φορά τα ρούχα μου
Εγώ αγρυπνώ
Φορώ τα φτερά του
Φεύγω
Εκείνος ντύνεται εμένα
Εγώ πετώ
Βγαίνει με τους εραστές μου
Ταξιδεύω ψηλά
Ο άγγελός μου δίνεται
Σε ό,τι δικό μου
Λες κι είμαι εγώ
Εγώ πετώ
Τι ψηλά που πετώ
Πάνω απ’ τους δρόμους
Τις γειτονιές
Σ’ όλη την πόλη
Μαζεύω τα όνειρά τους
Έχουν αποσυρθεί
Τα όνειρα έχουν αποσυρθεί
Τα φτερά μου φορτώνω
Αποσπάσματα όνειρα
Βαραίνουν τότε
Κι επιστρέφω σπίτι
Κάθε πρωί
"Τα όνειρα έχουν αποσυρθεί..."
ReplyDeleteόμορφο αλλά ..μελαγχολικό πολύ..
τα φιλιά μου έχεις Αίγλη μου..
Ναι, αυτές τις μέρες, δεν ξέρω, λες κι όλα έχουν βαλθεί και σκαλίζουν μέσα μου κι αναβλύζει θλίψη.
ReplyDeleteΠαρα πολυ καλο.
ReplyDeleteΘλιψη ε?
Why my fair lady?
Υπέροχο...
ReplyDeleteΚαι μετά τη θλίψη, έρχονται τα χαμόγελα κι ο άγγελός θα σου δώσει πάλι τα φτερά του...
ReplyDeleteΣ' ευχαριστώ, zero. Ποιος να ξέρει το γιατί; Μπορεί η χημεία. Μπορεί πράγματα που συμβαίνουν. Αλλά και η θλίψη είναι δική μας. Έχω μάθει να την καλοδέχομαι. Και κάθε φορά που με αφήνει, έρχεται η χαρά μεγαλύτερη.
ReplyDeleteAbilify, εκτός που μ' έβαλες να ψάχνω για σένα, έψαχνα και τη λέξη. Χαίρομαι που σου άρεσε. Είναι ωραίο να νιώθεις ότι συντονίζεσαι με κάποιους ανθρώπους. Ειδικά την ώρα της θλίψης που η συνήθης αίσθηση είναι ότι δεν σε καταλαβαίνει κανείς.
ReplyDeleteΑγαπημένε Γιώργο, μου προκάλεσες ένα πολύ τρυφερό χαμόγελο. Σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. Αυτή την αίσθηση ότι η θλίψη γλυκαίνει όταν την χρησιμοποιείς δημιουργικά κι όταν τη μοιράζεσαι.
ReplyDelete