Sunday

επιστροφή

Όταν ο Οδυσσέας πήρε μυρουδιά ότι η βαρκούλα του είχε βάλει πλώρη για το λιμάνι της Ιθάκης, κατατρόμαξε. Τέλειωσε κιόλας η οδύσσεια; Και βρήκε, όπως πάντα, τον πιο πανούργο τρόπο να την συνεχίσει: Βλαστήμησε τον Ποσειδώνα. Εκείνος, όπως αρμόζει σ’ έναν προσβεβλημένο θεό, σήκωσε βουνά τα κύματα και τον πέταξε πάλι έξω στη φουρτούνα. Όταν ο Ποσειδώνας βαριόταν ν’ ασχολείται με τον Οδυσσέα κι έστρεφε αλλού την προσοχή του, ο ήρωας της οδύσσειας έβγαινε στη στεριά, ως ναυάγιο. Άλλοτε στο νησί της Κίρκης, άλλοτε στο νησί της Καλυψώς.
Κάποτε βγήκε στο νησί των Φαιάκων. Θαμπώθηκε τότε από τη Ναυσικά. Από το τραγούδι της, από το πώς έπαιζε το τόπι. Ήθελε να μείνει. Ήταν όμως υποχρεωμένος, σύμφωνα με τους νόμους που περιορίζουν και που προσδιορίζουν εκείνο που δεν ορίζεται, να δηλώσει υποταγή στο βασιλιά του τόπου, ο Βασιλιάς.
Τότε αποφάσισε να πάρει την πρώτη απόφαση στην ιστορία της ζωής του. Αποφάσισε να τελειώνει με την περιπέτεια που είχε αποδειχθεί να είναι σε κάθε λιμάνι τόσο ίδια. Είχε πια βαρεθεί να παίζει το βολικό ρόλο του δούλου, του υποταγμένου στα καπρίτσια του άρχοντα ή της αρχόντισσας κάθε ξένου τόπου, μόνο και μόνο για το κέφι του και για την εμπειρία της υποτέλειας. Η γεύση της περιπέτειας ήταν πλέον άνοστη.
Έτσι επέστρεψε στο πεπρωμένο του. Γύρισε στον τόπο του, στο σπίτι του, στον εαυτό του. Και έζησε αυτό το οποίο είχε να ζήσει. Την αληθινή ζωή του, ως βασιλιάς. Την πραγματική ζωή, ως κύριος της ζωής του.

14 comments:

  1. Γλυκυτάτη ποιήτρια, γιατί βασανίζεστε, εσείς μία βασίλισσα στον τόπο σας;

    ReplyDelete
  2. Έτσι είναι aeglie κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε να ζήσουμε την αληθινή ζωή και τότε θα δούμε ότι είναι στο χέρι μας. Το θέμα είναι όταν παρθεί η απόφαση να μην είναι πολύ αργά.

    ReplyDelete
  3. Παντα ο Οδυσσεας καποια στιγμη την βρισκει την Ιθακη του.
    Πολυ καλο το ποστ.

    ReplyDelete
  4. Καλέ μου φίλε, καλημέρα. Ποιος ξέρει. Χρειάζομαι κι εγώ την οδύσσειά μου καθώς φαίνεται. Πώς αλλιώς θα γίνω έτοιμη, να βάλω πλώρη για την ιθάκη μου;

    ReplyDelete
  5. Καλημέρα, Γιώργο. Νομίζεις ότι υπάρχει κάποια στιγμή, που είναι αργά; Εννοώ οριστικά αργά για κάτι;

    ReplyDelete
  6. Χαίρομαι που σου αρέσει, zero. Ναι, θέλω να πιστεύω κι εγώ ότι, μετά την αληθινή περιπέτεια, μπορούμε ν' αφοσιωθούμε ουσιαστικά σε ό,τι αγαπάμε. Όχι όμως χωρίς αυτήν. Και κυρίως όχι αποφεύγοντάς την. Δεν υπάρχει χωρίς την οδύσσειά της η ιθάκη.

    ReplyDelete
  7. Χρειάζεται να κωφεύσεις στην πλάνη των σειρήνων, που μόνο την περιπέτεια στερούν από τους όμορφους ταξιδιώτες σαν εσένα... καλώντας σε στον σκοτεινό βυθό τους, εσένα την φωτεινή ακτίνα...

    ReplyDelete
  8. Οριστικά αργά δε θα το έλεγα γιατί είμαι φύσει αισιόδοξος, αλλά να... πες ότι αποφασίζεις να δεις μια θεατρική παράσταση, κάθεσαι για 10 λεπτά απολαμβάνεις ενθουσιασμένος και μετά τελειώνει. Λες ευτυχώς που ήρθα έστω και τώρα, τι έχασα όμως!... Τι έχασα!...

    ReplyDelete
  9. Καλέ μου φίλε, πολύ όμορφα λόγια έχεις για μένα και δεν ξέρω γιατί τα αξίζω. Ναι, κάθε τόσο και μάλιστα συχνά, χρειάζεται να τυλιγόμαστε το φως που είμαστε για να συνεχίζουμε το δρόμο μας, που ας είναι πάντα επάνω και εμπρός. Αλλά δεν μπορώ δίχως τον κόσμο - με ό,τι αυτός περιέχει. Έτσι αφήνομαι, επίσης συχνά, στο κάλεσμα των σειρήνων και στη μαγεία των βυθών. Και, ξέρεις τι; Πολύ συχνά, εκεί, μέσα στα σκοτεινά, ανακαλύπτω πλάσματα που, κρυμμένο καλά, φέρουν μέσα τους το δικό τους πολύτιμο φως.

    ReplyDelete
  10. Καλησπέρα, Γιώργο. Το έχω γνωρίσει αυτό που λες. Και δεν έχω βρει τρόπο να κερδίσω τα χαμένα. Το μόνο στο οποίο ελπίζω είναι την επόμενη φορά να είμαι εκεί εγκαίρως. Ίσως έχει δίκιο ο ανώνυμος φίλος μας όταν προτείνει να κωφεύουμε στα πλάνα καλέσματα των σειρήνων. Απ’ την άλλη δεν μπορείς ν’ αποφύγεις να στρέφεις την προσοχή σου στο ένα και στο άλλο γύρω. Κάνει τόση φασαρία η ζωή, πώς να μη σε παρασύρει;

    ReplyDelete
  11. Καλημέρα από την Κρήτη, Αίγλη!
    Είδα το ιστολόγιό σου στο ιστολόγιο της Φλώρας, και έσπευσα να σε συναντήσω.
    Μου άρεσαν οι φωτογραφίες των πινάκων ζωγραφικής κατ' αρχήν. Πολύ όμορφοι!
    Έπειτα η οπτική του Οδυσσέα. Δεν θα την σκεφτόμουν ποτέ, οπότε ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, αφού μου αρέσει πολύ η ερμηνεία των αρχαίων μύθων,των λογοτεχνικών έργων.
    Τα ποστ σ'αυτήν εδώ την ανάρτηση επίσης με κάλεσαν να σκεφτώ.
    Σήμερα, μια τέλεια ανοιξιάτικη-καλοκαιρινή μέρα, το να ξεκινώ με σκέψεις λογο-τεχνικές, φιλο-σοφικές, είναι ό,τι καλύτερο και σ'ευχαριστώ, και σένα και τους φίλους σου που μου τις χαρίσατε.
    Καλώς σε βρίσκω λοιπόν!

    ReplyDelete
  12. Στέλλα, καλώς έφτασες εδώ. Χαίρομαι που η εκδοχή μου για τον Οδυσσέα σου έδωσε καινούργιες σκέψεις. Πραγματικά μερικές φορές, δεν ξέρω κι εγώ γιατί, νομίζω ότι όλα μας τα έχουν πει διαφορετικά. Για τη ζωγραφική ψάχνω πολύ - και πάντα βρίσκω αυτό που απ' την αρχή ήθελα. Καλησπέρα στην Κρήτη. Πρέπει να είναι πια καλοκαίρι εκεί.

    ReplyDelete
  13. θα ελεγα στον Οδυσσεα να το ξανασκεφτει!

    ReplyDelete
  14. τι άλλο θα έλεγε ένας αμετανόητος ταξιδευτής

    ReplyDelete