Με το σώμα μου ακούω τη βροχή.
Τα κύτταρά μου την εισπνέουν.
Από τα πέρατα του ουρανού,
κατρακυλώ μαζί της.
Απλώνομαι στο έδαφος
κι απ’ την παραμικρή σχισμή
τρυπώνω μέσα στο κορμί της γης.
Μια στα δώματά της,
μια στην επιφάνεια, ποταμός.
Ως που καταλήγω στον ωκεανό.
Σκαρφαλώνω τον αφρό της θάλασσας,
ν’ αλαφρύνω πάλι και ν’ ανέβω,
η εκπνοή της.
No comments:
Post a Comment