 |
| "sun rose" phot@rt by Aeglie |
Είναι κι εδώ
Κάτι που μου έχεις χαρίσει
Να ‘μαι πάλι εμπρός
Σε ό,τι δόθηκε να σε θυμίζει
Σε ανακαλώ μετά φόβου
Τίποτα δεν έχω λησμονήσει
Παρά μόνο το δώρο της λήθης
Αίφνης
Το έδαφος μ’ αφήνει
Πού είναι ο γνώριμος πόνος
Η βαρύτητα δεν υφίσταται
Πάει ο έρωτας
Μ’ ελευθέρωσε
Στην αγάπη υψώνομαι
Σ’ αγαπώ
Σ’ αγαπώ ως πάντα
Από την πρώτη αρχή
Σ’ αγαπώ όπως είσαι
Μείνε εκεί που ανήκεις
Σε γνώρισα πια
Δεν είναι τίποτα να κρύψεις
Διέρρηξα όλο το σκοτάδι
Βγήκα στο φως που είσαι
Τα πουλιά
Ακούω το τραγούδι τους
Τα λόγια του κελαηδισμού τους
Τα δέντρα
Ακούω τις λέξεις τους
Τις κουβέντες που θροΐζουν
Με λάβωσε ο έρωτας
Δεν αρνήθηκα
Είπα
Ευχαριστώ
Ήρθες
Με όλες τις πληγές
Με όλο το φαρμάκι
Το ακριβό φαρμάκι
Εσύ με πλήγωσες
Εσύ με γιάτρεψες
Όλα τα θυμάμαι
Τα μάτια σου να ρωτούν
Τα χέρια σου πάνω μου
Τα φιλιά σου
Όλα τα φιλιά
Να ξεκουράζομαι
Την αγκαλιά σου
Τη μυρωδιά σου
Έχω τη μυρωδιά
Κάθε γωνιά του κορμιού σου
Τους ρυθμούς του στεναγμού σου
Τι σου κόβει την ανάσα
Το τρέμουλο στη φωνή
Ακούω μέσα σου τώρα
Δεν υπάρχει το άγνωστο
Πορεύτηκα τον έρωτα
I bring you with reverent hands
ReplyDeleteThe books of my numberless dreams;
White woman that passion has worn
As the tide wears the dove-gray sands,
And with heart more old than the horn
That is brimmed from the pale fire of time:
White woman with numberless dreams
I bring you my passionate rhyme.
Δε θ’ αντισταθώ στον πειρασμό:
ReplyDeleteΣου φέρνω με χέρια ευλαβικά
Τα βιβλία των αναρίθμητων ονείρων μου
Χλωμή γυναίκα που το πάθος σε ντύνει
Όπως η παλίρροια ντύνει τις ωχρές αμμούδες
Και με καρδιά αρχαιότερη απ’ το κέρας
Που ξεχειλίζει απ’ τη θαμπή φλόγα του καιρού:
Χλωμή γυναίκα με τ’ αναρίθμητα όνειρα
Σου φέρνω τα παθιασμένα μου λόγια
"A Poet To His Beloved" by William Butler Yeats
σωστα...καλο βραδυ
ReplyDeleteμέρος της μαγείας πάντα χάνεται, ωστόσο
ReplyDeleteena apo ta agapimena mou mou irthe simera sto mail....
ReplyDeleteA Farewell
Flow down, cold rivulet, to the sea,
Thy tribute wave deliver:
No more by thee my steps shall be,
For ever and for ever.
Flow, softly flow, by lawn and lea,
A rivulet then a river;
No where by thee my steps shall be,
For ever and for ever.
But here will sigh thine alder tree,
And here thine aspen shiver;
And here by thee will hum the bee,
For ever and for ever.
A thousand suns will stream on thee,
A thousand moons will quiver;
But not by thee my steps shall be,
For ever and for ever.
Alfred, Lord Tennyson
ένας ήσυχος, τρυφερός αποχαιρετισμός - ο σπαραγμός κυλάει υπόγεια, για πάντα και για πάντα
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeletehttps://singingwecreate.wordpress.com/2010/02/24/a-farewell-by-lord-alfred-tennyson/
ReplyDelete