άκυρα δεσμά

θυμάμαι την αγάπη
τον έρωτα
πώς μας τύλιγε
την ιερή συνουσία
τ’ ολοκαύτωμα των κορμιών
την ειρήνη τους ύστερα
το κεφάλι σου στο στήθος μου
τα μαλλιά σου λυτά
τα όνειρα ελεύθερα
άκυρα όλα τα δεσμά
όμως τότε δεν πέθανα
απ' τη μέρα που έφυγες
ξεψυχώ κάθε στιγμή
πού να βρίσκεσαι
πώς είσαι, ποιος
ποιος κοιτάζει μες στα μάτια σου, κανείς
κανείς δε με βλέπει εκεί