Thursday

Child, by Sylvia Plath

Το παιδί

Το καθαρό σου βλέμμα είναι το μόνο απόλυτα όμορφο πράγμα.
Θέλω να το γεμίσω χρώμα και πάπιες,
Το ζωολογικό κήπο του καινούργιου

Που τ’ όνομά του συλλογίζεσαι -
Χιονολούλουδο του Απρίλη, ινδιάνικη πίπα,
Μικρό

Βλαστάρι χωρίς ρυτίδα,
Λίμνη μες στην οποία τα είδωλα
Πρέπει να ‘ναι μεγάλα και κλασσικά

Όχι αυτό το ανήσυχο
Σφίξιμο των χεριών, αυτό το σκοτεινό
Ταβάνι δίχως έν’ αστέρι.

child, by Sylvia Plath

Sylvia Plath, by roadartist

10 comments:

  1. Γιατί όπως έλεγε και ο Τάσος Λειβαδίτης στο μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα, ένα αστέρι στην άκρη του ουρανού είναι πάντα ζήτημα ζωής η θανάτου.Καληνύχτα Αίγλη μου

    ReplyDelete
  2. Υπέροχο ποίημα.. Υπέροχο!...Πόσες εικόνες..πόσα συναισθήματα ζωντανεύει..
    Αίγλη μου ευχαριστώ για την αναφορά, να έχεις ένα όμορφο βράδυ.. φιλάκια..

    ReplyDelete
  3. Στιχάκια για να εφημερεύουν τα μεσάνυχτα του Αγίου Βαλ

    Κι ω μη μας στερήσεις ποτέ, ω άγια, γλυκειά ζωή
    την αγάπη μας για την Ποίηση της ζωής!!!

    ΠΟΙΗΤΗΣ:
    Γιατί, αλήθεια, φίλοι μου, πέστε μου
    τι άλλο είναι λοιπόν η παντοδυναμία
    παρά η απέραντη τούτη δίψα:
    ΝΑΣΑΙ ΤΟΣΟ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΣ
    ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΝΕΙΡΑ
    ΤΟΣΟ ΑΙΩΝΙΑ (Τάσος Λειβαδίτης)

    ReplyDelete
  4. Εξαιρετική η Σύλβια Πλαθ
    Ο,τι έγραψε.. είναι μοναδικό..

    ReplyDelete
  5. Καλημέρα, carpe diem. ‘‘…εμείς γι’ αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε, για να μπορούμε να ‘χουμε μια πόρτα, εν’ άστρο, ένα σκαμνί, ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί, ένα ήρεμο όνειρο το βράδι…’’ (Τάσος Λειβαδίτης)

    ReplyDelete
  6. Εγώ σ’ ευχαριστώ, roadartist. Με παρακίνησες να μεταφράσω κάτι δικό της. Κάθε φορά που διαβάζω ένα ποίημά της, νιώθω ότι κάτι μου διαφεύγει. Ακόμα κι όταν βρίσκω αναλύσεις γι’ αυτό και ερμηνείες, δε μου είναι επαρκή. Δεν ξέρω αν φταίει που δηλητηρίασε τον εαυτό της, με συναισθήματα βαριά που δεν μπορούσε να σηκώσει, ως που τελικά με το αέριο. Ή, τι κινείται πίσω από τις λέξεις της, που φοβάμαι να διακρίνω.

    ReplyDelete
  7. Ποιήματα ν’ αγρυπνούν, να τραγουδούν, να κρατούν συντροφιά στην καρδιά μας, που ποτέ δεν κοιμάται ‘‘Θα ‘θελα να φωνάξω τ’ όνομά σου, αγάπη, μ’ όλη μου τη δύναμη … Να το φωνάξω τόσο δυνατά, που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο, καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει...’’ (Τάσος Λειβαδίτης)

    ReplyDelete
  8. Εξαιρετική και τραγική, Μαρία. Αυτό το φως μέσα της που πνιγόταν στα γύρω σκοτάδια, το σκαρφάλωσε κι έφυγε. Και μας άφησε τα ίχνη του να διαρρηγνύουν τα δικά μας.

    ReplyDelete
  9. διαλεξες ενα απο τα πιο ομορφα κομματια της "εξομολογιτικης" ποιησης απο μια ιερεια του ειδους.
    ΥΓ
    ποιος/α εχει κανει την μεταφραση;

    ReplyDelete
  10. Είναι όλα εξαιρετικά, αλλά μερικά τ' αγαπώ πιο πολύ ή τα φοβάμαι λιγότερο. Εγώ το μετέφρασα. Έχε μια συναρπαστική εβδομάδα.

    ReplyDelete