Πόσο πολύ ανάγκη έχουμε το να δώσουμε κυρίως και όχι να πάρουμε. Πως αθόρυβα ανοίγει τα φτερά της η ψυχή σαν χαρίζεται με το θάρρος και την ανεμελιά της ελευθερίας και όχι του χρέους.Πολύ όμορφο αισθηματική ηλικία, πολύ πολύ όμορφο στ΄αλήθεια
Καλή μου carpe diem, δεν κράτησα το διορθωτικό σου σχόλιο, γιατί το άφησες στην προηγούμενη ανάρτηση. Μ' έβαλες όμως σε αναζήτηση της 'αισθηματικής ηλικίας' με αυτό το όμορφο λάθος. Είσαι, στ' αλήθεια, άλλος άνθρωπος, εντελώς ανάλαφρος κι ανέμελος όταν δίνεις, όταν δίνεσαι. Έχε ένα υπέροχο απόγευμα.
Πόσο πολύ ανάγκη έχουμε το να δώσουμε κυρίως και όχι να πάρουμε. Πως αθόρυβα ανοίγει τα φτερά της η ψυχή σαν χαρίζεται με το θάρρος και την ανεμελιά της ελευθερίας και όχι του χρέους.Πολύ όμορφο αισθηματική ηλικία, πολύ πολύ όμορφο στ΄αλήθεια
ReplyDeleteΚαλή μου carpe diem, δεν κράτησα το διορθωτικό σου σχόλιο, γιατί το άφησες στην προηγούμενη ανάρτηση. Μ' έβαλες όμως σε αναζήτηση της 'αισθηματικής ηλικίας' με αυτό το όμορφο λάθος. Είσαι, στ' αλήθεια, άλλος άνθρωπος, εντελώς ανάλαφρος κι ανέμελος όταν δίνεις, όταν δίνεσαι. Έχε ένα υπέροχο απόγευμα.
ReplyDeletepoignant...exposemaximum.blogspot.com
ReplyDeleteHi, friend observer; thanks. Glad to visit your new blog and see all those wonderful pictures.
ReplyDelete