Thursday

επιστροφή στον έρωτα

Αυτό το σ’ αγαπώ
Μες στην καρδιά μου στη σιωπή
Γλυκιά πρωινή σιωπή
Σχεδόν πριν το ξύπνημα
Η αγάπη
Που δονεί τα σπλάχνα μου
Είναι για σένα
Αυτό το χαμόγελο
Ζωγραφιά η λαχτάρα
Όλη τη μέρα
Γκριζογάλανη, βροχερή
Ολοκαύτωμα η μέρα
Η λαχτάρα μου
Διανύει τους δρόμους
Ν’ ανταμωθεί μ’ εσένα
Αυτό το ρίγος
Διατρέχει το κορμί
Αστροστόλιστη
Εσπερινή διαδρομή
Επιστροφή στον έρωτα
Απόλυτη η παράδοση
Σμίγουμε σ’ ένα

6 comments:

  1. Αυτήν την Επιστροφή ψηφίζω
    δηλώνοντας πιστός οπαδός
    του ρίγους,
    που θα είναι πάντοτε (όσες φορές κι αν τόνιωσες...)
    πρωτόγνωρο και ανεπανάληπτο...
    Εύγε λοιπόν για τον ύμνο σου
    σ' αυτό το ΝΟΣΤΙΜΟΜ ΗΜΑΡ...

    ReplyDelete
  2. Aυτά τα σ αγαπώ πάντα σιωπές θα γίνονται μες στις καρδιές και θα αλυχτούν τις νύχτες
    Μονάχα η ψυχή μας θα τα ακούει..

    Καλημερα ..

    ReplyDelete
  3. Σ’ ευχαριστώ, Τάσο. Αυτή είναι η μόνη επιστροφή που αξίζει τον κόπο. Και τον πόλεμο, αν χρειάζεται. Ολοκαίνουργια πάντα, απαιτεί την απόλυτη παράδοσή μας.

    ReplyDelete
  4. Αυτά τα σ’ αγαπώ διασχίζουν τις σιωπές, Μαρία. Αγγίζουν τις ψυχές των αγαπώμενων. Τους φτάνουν όσο μακριά κι αν βρεθούν. Τρυφερά κι αόρατα, μες στην καρδιά, τους αγκαλιάζουν.

    ReplyDelete
  5. Ένας ύμνος στον έρωτα που τα κύματα του παρασέρνουν τη ψυχή στην απόλυτη παράδοση και χαράζουν μια διαδρομή ζωής και χαμόγελου.

    ReplyDelete
  6. Η οδύσσεια της ψυχής τελειώνει. Η φουσκοθαλασσιά τη βγάζει στο ακρογιάλι του έρωτα. Από κει αρχίζει ο γεμάτος δρόμος της ζωής: από την παράδοση και την παραδοχή. Καλημέρα, Ανδρέα.

    ReplyDelete