Sunday

χειρόγραφο (γ’)


Γυρεύω πάλι την απάντηση. Αυτή τη μία απάντηση. Την απάντηση που έχουμε κρύψει καλά κάτω από αιώνες μάταιης, σκοτεινής ιστορίας. Διατρέχω τις σελίδες που έχω διαβάσει ή έχω αφήσει ως τώρα αδιάβαστες. Ιδιόγραφη την ξεσκεπάζω στις "Αργυροσέληνες: Ακριβό μου Σέλας, λόγος τρίτος". Πίσω, στα πρώτα όνειρα της αυγής του ανθρώπου. Πριν ο άνθρωπος φοβηθεί να πραγματοποιήσει τον μετασχηματισμό. Πριν τρομάξει τον έρωτα.


8 comments:

  1. Πριν τρομαξει τον ερωτα ,... και κεινος μας εγκαταλειψει..


    Καλησπέρα

    ReplyDelete
  2. Καλησπέρα, Μαρία. Δεν μας εγκαταλείπει, όταν τον τρομάζουμε, ο έρωτας. Όχι. Μόνο κουρνιάζει πληγωμένος σε μια γωνιά μέσα μας, ανήμπορος να ελευθερώσει την έμπνευση και το φως που χρειαζόμαστε στη ζωή.

    ReplyDelete
  3. ..μέχρι να ξανάρθει η δύση, να τους ενώσει πάλι :)

    (ευτυχώς, δεν μας εγκαταλείπει ο έρωτας)

    Πολύ όμορφο

    Σ'ευχαριστούμε ξανά :)

    ReplyDelete
  4. Ο έρωτας είναι θεμελιώδης ενέργεια. Περιέχει και τις δυο δυνάμεις: το νείκος και τη φιλότητα. Ελευθερώνει τον κατοικημένο χώρο, να γεννήσει τον καινούργιο καρπό. Και, ναι, ευτυχώς, δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Εγώ σας ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  5. Πολύ έμπνευση βλέπω Αίγλη..
    ;)

    ReplyDelete
  6. Οι “Αργυροσέληνες” έχουν γραφτεί περίπου δέκα χρόνια πριν, καλή μου roadartist. Ανατρέχω σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες. Και οι τελευταίες μέρες είχαν πολλές δύσκολες ώρες.

    ReplyDelete
  7. Το διάβασα με δύο τρόπους προσπαθώντας να δω και να νιώσω τις εικόνες και ακούγοντας απλά τις λέξεις .... οι λέξεις μπορούν να ακουστούν σα μουσική!

    ReplyDelete
  8. Από τη μουσική των αγγέλων έγινε ο κόσμος. Κι είναι ο λόγος για τον οποίο δόθηκε ο λόγος στους ανθρώπους: να τραγουδήσουν τον κόσμο. Όχι μόνο τον κόσμο που είναι αλλά και, κυρίως, εκείνον που θα είναι.

    ReplyDelete