Αχάραγα ξυπνώ
Βγαίνω απ’ την πόλη
Ανηφορίζω δυτικά
Γη των γονιών
Κληρονομιά
Να, εδώ ανήκω
Εδώ ονειρεύομαι
Εδώ καλλιεργώ
Σπέρνω σπόρο
Παίρνω καρπό
Ο αέρας στάσιμος
Σκόνη μας κρύβει απ’ το φως
Θολή ημέρα
Σήμερα είναι
Όλα έτοιμα
Όλοι εκεί
(φυλάμε από πάτημα
το παρτέρι
με τις σπάνιες ροζ παπαρούνες
που ο άνεμος φύτεψε
στην όχθη του περιβολιού)
Η πρώτη μέρα
Για τη νέα καλλιέργεια
Βήμα και μέτρημα
Θέση και σημάδι
Ανοίγει το έδαφος
Βγαίνει στον ήλιο
Το χώμα
Δέχεται
Νέο σώμα
Αγκαλιάζει τις ρίζες
Μέσα στο σκοτάδι
Τις ελευθερώνει
Θρέφεται το νεαρό φυτό
Καρπογόνο δέντρο μεγαλώνει
ετσι πρεπει τα σπανια και ομορφα πραγματα να τα φυλαμε πρσεκτικα ,ακι ηχαρα που μας δινουν οταν ανθιζουν ειναι μεγαλη!!! ο πινακας τινος ειναι?
ReplyDeleteΑν και ο κόσμος έχει μια τάση να συνθλίβει την ομορφιά, επειδή ο θαυμασμός συνταράσσει, προσπαθώ - και άλλοι το κάνουν, μαζί κι εσύ - να στρέφω εκεί την προσοχή, γιατί, ακριβώς όπως το λες, είναι μεγάλη η χαρά όταν συμμετέχεις στο θαύμα. Δεν βρήκα το όνομα του καλλιτέχνη στο site που εντόπισα αυτή την υπέροχη ζωγραφιά. Αν το βρεις, πληροφόρησέ με, σε παρακαλώ πολύ.
ReplyDeleteΩραία ακουαρέλλα, ποιήτρια!
ReplyDeleteΠραγματικά, ούτε που το περίμενα να βρω τόσο όμορφη ζωγραφιά με παπαρούνες.
ReplyDelete