Monday

ένα αγαπημένο βιβλίο

Συνεχίζω να παίζω με τα βιβλία - τα χάρτινα αυτά έμψυχα όντα - με τον τρόπο που πρότεινε η pink fish. Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία φαντασίας. Κάθε τόσο ένα καινούργιο καταλαμβάνει τη θέση του πιο αγαπημένου. Τα τελευταία δέκα χρόνια όμως αυτή τη θέση δεν έχει καταφέρει να διεκδικήσει άλλο από το ΣΙΛΜΑΡΙΛΛΙΟΝ του πάρα πολύ αγαπημένου μου ΤΖ.Ρ.Ρ. ΤΟΛΚΙΝ, μεταφρασμένο από την Ευγενία Χατζηθανάση - Κόλλια (κανείς δεν έχει μεταφράσει τον Τόλκιν καλύτερα). Μια ολόκληρη κοσμογονία περιγράφεται εδώ.
Αντιγράφω από την αρχή:

Στην αρχή ο Έρου, ο Ένας, ο οποίος στη γλώσσα των Ξωτικών ονομάζεται Ιλούβαταρ, έφτιαξε με το λογισμό του τους Άινουρ, κι αυτοί δημιούργησαν μια μεγάλη Μουσική ενώπιόν του. Μέσα απ' αυτήν τη Μουσική άρχισε ο Κόσμος, γιατί ο Ιλούβαραρ έκανε ορατό το τραγούδι των Άινουρ και το είδαν σαν ένα φως στο σκοτάδι. Και πολλοί απ' αυτούς αγάπησαν την ομορφιά του και την ιστορία του, που την είδαν να αρχίζει και να ξεδιπλώνεται σε όραμα. Και τότε ο Ιλούβαταρ έδωσε στο όραμά τους Υπόσταση και το τοποθέτησε στο Κενό και έστειλε τη Μυστική Φωτιά να καίει στην καρδιά του Κόσμου, που ονομάστηκε Έα.

Διαβάζοντας, βρείτε το ρυθμό του κειμένου κι αναπνεύστε βαθιά να νιώσετε τη δόνησή του. Είναι κρίμα που δεν μπορώ να βάλω την άνω τελεία εκεί που βρίσκεται στο κείμενο. Όμως είμαι σίγουρη ότι κι έτσι θ' ακούσετε τον ήσυχο βηματισμό των λέξεων.
Και από τη σελίδα 123 (όπου σαν τάχα τυχαία έπαιζε το προηγούμενο παιχνίδι):

Έτσι μίλησαν ο Μαέδρος και ο Μάγκλορ, ο Κέλεγκορμ και ο Κουρούφιν, ο Καράνθιρ, ο Άμροντ και ο Άμρας, πρίγκιπες των Νόλντορ, και πολλοί μαζεύτηκαν από φόβο ακούγοντας τα φοβερά λόγια. Γιατί ένας όρκος σαν κι αυτόν, καλός ή κακός, δεν μπορεί να πατηθεί και καταδιώκει ως την άκρη του κόσμου και αυτόν που τον δίνει και αυτόν που τον πατάει. Ο Φινγκόλφιν, λοιπόν, και ο Τούργκον ο γιος του, μίλησαν εναντίον του Φέανορ και ειπώθηκαν άγρια λόγια, έτσι ώστε γι' άλλη μια φορά ο θυμός πλησίασε την κόψη των σπαθιών. Ο Φινάρφιν όμως μίλησε μαλακά, όπως το συνήθιζε, και γύρεψε να ηρεμήσει τους Νόλντορ, πείθοντάς τους να σταματήσουν και να σκεφτούν πριν γίνουν πράγματα που δε θα μπορούσαν να ξεγίνουν, και ο Ορόντρεθ, μόνος από τους γιους του, μίλησε με τον ίδιο τρόπο. Ο Φίνροντ ήταν με τον Τούργκον, το φίλο του, η Γκαλάντριελ όμως, η μόνη γυναίκα από τους Νόλντορ που μπορούσε να σταθεί εκείνη την ημέρα ψηλή και θαρραλέα ανάμεσα στους αντιμαχόμενους πρίγκιπες, ήταν πρόθυμη να φύγει. Δεν έδωσε κανέναν όρκο, τα λόγια όμως του Φέανορ για τη Μέση-γη είχαν ανάψει στην καρδιά της, γιατί ποθούσε να δει τις απέραντες αφύλακτες εκτάσεις κι εκεί να κυβερνήσει ένα βασίλειο σύμφωνα με τη θέλησή της. Ίδια γνώμη με την Γκαλάντριελ είχε ο Φίνγκον, ο γιος του Φινγκόλφιν, που τον συγκίνησαν κι αυτόν τα λόγια του Φέανορ, αν κι ελάχιστα τον αγαπούσε, και με τον Φίνγκον στάθηκαν όπως πάντα ο Άνγκροντ και ο Αέγκονρ, οι γιοι του Φινάρφιν. Αλλά αυτοί κάθισαν ήσυχοι και δε μίλησαν εναντίον των πατεράδων τους.

Προσκαλώ όσους αγαπούν αυτά τα μαγικά βιβλία να παρουσιάσουν το δικό τους πιο αγαπημένο.

2 comments:

  1. ..λίγο άσχετο με την ανάρτηση και τον Τολκιν.. :) απλά ήθελα να σου αφήσω την γλυκιά καλημέρα μου και ευχές για καλό μήνα και μια όμορφη άνοιξη!! :)

    ReplyDelete
  2. Καλησπέρα, καλή μου roadartist. Καλό μήνα και για σένα. Και υπέροχη, ανθηρή, δημιουργική άνοιξη.

    ReplyDelete