φρέσκα λουλούδια

Εξαντλημένη χτες μπήκα σπίτι κατά τις οχτώ το βράδυ. Μπάνιο, δείπνο, μια ζεστή σοκολάτα μ' ένα τσιγάρο, όσο να ρίξω μια ματιά στην ηλεκτρονική επικοινωνία. Και κατά τις εννιά στο κρεβάτι. Τηλεφώνημα: ‘δεν σε πιστεύω! για ύπνο; καλά, όνειρα γλυκά.'
Ξύπνησα σήμερα, μετά τον δωδεκάωρο ύπνο μου, τόσο φρέσκια κι ευτυχής και λάμπουσα, σ' αυτήν την εξαιρετικά φωτεινή προανοιξιάτικη μέρα. Τα πουλιά. Το πρώτο που άκουσα ήταν τα πουλιά. Θέλω να φύγω, να βγω έξω, τα τρέξω, να κυλιστώ στα λιβάδια, να ξεγελαστώ με όλα εκείνα που ξεγελιούνται κι ανθίζουν πρόωρα. Θέλω να βγω να ρουφήξω τον φλεβαριάτικο ήλιο.
Αλλά σήμερα έχουμε να δούμε τους φίλους μας. Μόνο σήμερα μπορούμε όλοι μαζί. Ύστερα εκείνοι θα φύγουν πάλι από την πρώτη για τη δεύτερη πατρίδα, επιστροφή στο σπίτι.
Έβαλα μουσική, καφέ, άνοιξα τα μπαλκόνια στην άνοιξη, συγύρισα. Άλλαξα σεντόνια, πετσέτες, κεριά στα κηροπήγια, ένα στικ ν' αρωματίσει το φρέσκο σπίτι.
Με το δεύτερο καφέ, τώρα, ανοίγω πάλι το ηλεκτρονικό παράθυρό μου στον κόσμο. Κάποια μηνύματα με ‘καληνύχτα' και ‘καλό ξημέρωμα' προσκαλούν την ‘καλημέρα' απάντησή μου. Κι εδώ αποτυπώνω την καθημερινότητα. Που είναι τόσο αλλιώτικη κάθε μέρα. Που είναι τόσο φρέσκια κάθε πρωί. Που είναι εντελώς ηλιόλουστη σήμερα.
Σε λίγο θα σε συναντήσω στο super. Θα διαλέξουμε τα καλλίτερα υλικά. Κι εκείνο το ξινόμαυρο κρασί. Ευτυχώς, θα μαγειρέψουμε μαζί. Εγώ θα κάνω τις σαλάτες. Εκεί είναι που τα καταφέρνω καλύτερα. Ξέρεις εσύ. Και, να μην το ξεχάσω, αγάπη μου. Λουλούδια, φρέσκα λουλούδια για τα βάζα μας.