πού πάει ο παλιός ο χρόνος

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
Θα περάσεις απόψε κι από μένα κι είμαι μες στον πυρετό, ή θα ιδρώνω και θ’ αλλάζω φανελάκι ή θα ριγώ. Τι πράγμα κι αυτό φέτος; Απ’ τα Χριστούγεννα με ταλαιπωρεί η γρίπη. Κι όμως ο χρόνος που πάλιωσε και φεύγει ήταν για μένα ένας ευλογημένος χρόνος. Όλες οι χαρές κι όλες οι λύπες που μου χάρισε ήταν δικές μου. Κι όλες οι αγάπες. Όλη η αγάπη.
Άνθρωποι ήρθαν ή πέρασαν και όλοι μου έδειξαν εκείνο το μοναδικό τους πρόσωπο, το καθ’ ομοίωση, το θείο στοιχείο που κουβαλούν μέσα τους - μερικοί ούτε καν το υποψιάζονται. Εκείνο που κοιτάζει γύρω με διαύγεια στο βλέμμα του και βλέπει παντού την ομορφιά, όσο κι αν είναι βαθιά κρυμμένη. Εκείνο που αντέχει να θαυμάζει και να επαινεί και ν’ αναπαράγει το καλό. Εκείνο που ψάχνει και βρίσκει τη σπίθα και δημιουργεί το καλλίτερο.
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
Δεν έχω κλειδώσει απόψε. Σύρε τη μπαλκονόπορτα και μπες. Θα βρεις στο τραπεζάκι γλυκά και γάλα και σοκολάτα και καφέ. Όλα για σένα είναι, πάρε ό,τι προτιμάς και ξεκουράσου όσο θέλεις. Ύστερα, ξέρεις εσύ, κρύψε τα δώρα μου στις γωνιές του σπιτιού. Εγώ θα τα βρίσκω ένα - ένα, όποιο χρειάζομαι κάθε φορά, σ’ όλη τη διάρκεια του καινούργιου χρόνου.
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
Μην ξεχάσεις να καλωσορίσεις εκ μέρους μου τον καινούργιο χρόνο που θα φέρεις και να κατευοδώσεις τον παλιό μας χρόνο καθώς φεύγει. Και, σε παρακαλώ πολύ, ρώτησε για μένα εσύ - εγώ κάθε χρόνο ερωτώ μ' απόκριση δεν έχω λάβει - ο παλιός ο χρόνος όταν φεύγει από μας πού πάει;